hræðsla í sandkassanum

Jæja, þá er nú kosningabaráttan komin ansi vel af stað. Þetta er nú ekki tímabil sem mér þykir skemmtilegt, hugsanlega gæti það í undirmeðvitundinni verið ástæðan fyrir þessu bloggleysi mínu síðasta mánuðinn.

Ég hef ofsalega gaman að þjóðmálaumræðu og stjórnmálum og finnst fátt skemmtilegra en að spá og spögulera hvernig er verið að gera hlutina og hvernig væri hugsanlega betra að gera þá. Eitt af því skemmtilegasta við þetta er að það eru svo ótrúlega margar skoðanir um hvernig væri betra að gera hlutina og það er ekkert smá frábært, því leiðinlegast af öllu sem ég gæti hugsað mér er ef allir hugsuðu eins.

En þegar líður að kosningum þá er bara varla hægt að ræða við fólk lengur um þjóðmál og pólitík. Og það er sko ekki af því að allir séu farnir að hugsa eins -jah, nema að vissu leyti. Það er þá í þá áttina að allt í einu hættir fólk að geta talað um hvernig það vill hafa hlutina, heldur er eins og fólk geti allt í einu bara talað um hvernig það vill ekki hafa hlutina. Það ganga semsagt allar samræður einræður út á það að rakka niður andstæðinginn.

 Mér finnst alveg ágætis mál að það sé hægt að ræða kosti og ekki síður galla hverrar stefnu fyrir sig.  En þegar umræðan er á því plani að enginn finnur sig í að tala um annað en hvað hinir eru glataðir þá verð ég hreinlega bara að afþakka að taka þátt í samræðunum því það er bara fátt ömurlegra en að tala við fólk sem hefur ekkert að segja annað en að koma með ómálefnalegt skítkast á aðra.

 Ég get eiginlega bara ekki ímyndað mér að það sé til manneskja hér á landi sem er hjartanlega sammála öllu í stefnu eins flokks og styður af heilum hug allar þær ákvarðanir sem viðkomandi flokkur hefur tekið. Oftast finnst mér eins og flestir séu að reyna að finna skársta kostinn. Held það sé til marks um hversu atvinnustjórnmálafólk er að fjarlægjast raunverulegar skoðanir en nálgast tilbúnar skoðanir sem búið er að reikna út að eftirspurn sé eftir í samfélaginu. 

 En alla veganna. Þá er ég bara hreinlega komin með upp í kok af þessari neikvæðni og árásargirni sem leggur alla samræðu í rúst þessa dagana eins og önnur tímabil kosningabaráttu. Sjálfsagt vitum við flest að neikvæðni og árásargirni stafar mjög oft af innra óöryggi og hræðslu. Held það sé hollt fyrir alla að hafa þetta í huga næstu 2 mánuðina og leita innra með sér að sjálfsöryggi og jákvæðni :)